Reisverslag
Proloog
Het idee voor deze reis kwam eigenlijk van een filmpje dat een vriendin, Nancy, me gestuurd had. Het was een documentaire over vulkanisme met daarin ook een afdaling in de kraterpijp en de magmakamer van een vulkaan. Dit bleek de Thrihnukagigur vulkaan te zijn op zo'n halfuur rijden van Reykjavik.
IJsland was sowieso al een bestemming die op mijn whishlist stond, als geoloog kon je het uiteraard niet maken om er niet heen te willen. Dus de plannen werden gemaakt en op 18 juni vertrokken Nancy en ik naar IJsland voor een tocht langs de zuidkust, over vulkanen en zelfs een afdaling in een vulkaan.
In de voetsporen van Jules Verne
Na de aankomst zijn we de stad gaan verkennen en bezochten we een theatershow "How to be Icelandic in 60 minutes". Dit is een komische show over IJsland en zijn bewoners die bepaald niet vies zijn van de nodige zelfspot.
De volgende dag stond meteen een hoogte (of eigenlijk een dieptepunt) op het programma. De afdaling in de Thrihnukagigur of Drie-krater vulkaan. Met de bus werden we naar een ski station gebracht van waar een wandeling volgde. Onderweg genoten we van het prachtige lava landschap en staken we enkele kloven over. Het pad was prima te belopen en na ongeveer een uur kwamen we aan in "base camp" van waar de tochten naar en in de krater vertrokken. Telkens gingen er groepjes van ongeveer 4-5 personen weg nadat er een veiligheid briefing had plaatsgevonden en iedereen een veiligheidsharnas aan had gekregen.
Nu volgde een korte klim naar de krater met een prachtig uitzicht over de omgeving. We werden de krater in getakeld met een bouwvakkerlift, een open bak die aan een aantal kabels naar beneden werd gelaten. De kraterpijp was smal maar na enkele minuten verwijdde deze zich tot een gigantische ruimte van wel 80 meter hoog. Op een diepte van 120 meter (zie profiel links) onder de kraterrand bereikte we de bodem. De "grot" was werkelijk adembenemend mooi en de wanden waren fel gekleurd met bijna alle kleuren van de regenboog die verschillende mineralen en elementen vertegenwoordigden, deels ontstaan door verwering en deels onder invloed van het magma van de 4000 jaar oude ruimte. Ook waren er druipsteenformaties te vinden, niet ontstaan door water maar door vloeibaar gesteente.
Na 40 minuten zat het er al weer op en moesten we naar boven. na een bord heerlijke warme ijslandse maaltijdsoep, wandelden we weer terug naar het ski station maar niet voordat we nog een lava tunnel aandeden.
Vestmannayjar
De volgende dag haalden we de auto op en reden we richting Landyarshofn voor de overtocht naar Vestmannaeyjar. Onderweg nog even gestopt om een thermaal veld te bekijken en wat inkopen te doen. Na aankomst in Heimaey dropten we onze spullen bij het hostel en togen het stadje in. Heimaey is in 1973 getroffen door een vulkaanuitbarsting waarbij ongekend veel lava uitgespuwd werd, die een deel van het stadje begroef en bijna de haven dreigde te blokkeren. Door continue zeewater op de hete massa de storten kon dit voorkomen worden maar nu nog zijn de stille getuigen van deze eruptie te zien en ieder jaar wordt in Juli het einde van de eruptie gevierd.
De volgende dagen gebruikte we om het eiland te verkennen, we hadden vanaf de westkust ook een prachtig uitzicht op Surtsey dat ook door vulkanisme ontstaan was. Uiteraard mocht de beklimming van d eEldfell vulkaan, die bij de uitbarsting van 1973 ontstond, niet ontbreken. Prachtige kleurschakeringen sierde de krater en het gesteende op de rand van de krater is nog altijd warm. In de krater zelfs zo warm dat er brood in gebakken wordt.
De volgende dag beklom Nancy nog een bult, bijgenaamd Het Amfitheater. Aan het eind van de middag steken we weer over naar het vaste land. Na een stop bij de Seljalandfoss, een waterval waar je ook achterlangs kan lopen, reden we naar Skogar voor de overnachting.
Wandeling over de vulkaan
De volgende dag begon onze tocht over de Fimmvorduhals, een beroemde maar zware wandeling. Deze kan zelfs in 1 dag gedaan worden (1100 meter klimmen en 900 meter dalen) echter wij kozen ervoor om de wandeling ite splitsen en te overnachten in de Fimmvorduhals berghut op de gelijknamige pas. De wandeling begon met een steile klim langs de bekende Skogarfoss waterval waarna een pad, geleidelijk stijgend de Skogar rivier volgt. Hierin bevinden zich nog tientallen grotere en kleinere watervallen die, gecombineerd met het ruige landschap onwerelds aandoen. Vanaf 600 meter wordt het landschap kaal, we staken de rivier over en liepen door uitgestrekte as en lava velden. Het laatste stuk bleek ook het zwaarst te zijn, eerst over twee grote sneeuwvelden waarvan de tweede steil omhoog loopt en tot slot nog een vrij steile klim naar 1120 meter, naar de hut. Dit alles werd echter beloond met een prachtig uitzicht over de Eyjafjallajokull en omgeving waarbij het steeds roder wordende licht van de ondergaande zon nog meer aan de pracht toevoegde.
Dwarsdoorsnede van de wandeling
De volgende dag vertrokken we weer naar beneden, richting Thorsmork. Eerst nog de eenvoudige oversteek van 4 sneeuwvelden, dan langs de voet van de Fimmvorduhals vulkaan, die nog steeds na dampt van de uitbarsting van 2010. De wind was nu onze grootste tegenstander. Het waaide zo hard dat we nauwelijks konden blijven staan. ook werden we gezandstraald door het as van de Eyjafjallajokull: het kostte ons minstens drie dagen voordat we al het as uit ons haar gewassen hadden! Na de vulkaan kwam recht voor ons het spectaculaire Thorsmork in zicht, een prachtig uitzicht! Direct hierna begon het pad steil te dalen, door de harde wind en het losliggende puin was het bijna onmogelijk om te blijven staan. Gelukkig kwamen we een IJslandse gids tegen die ons via een kleine gletsjer omleidde (nooit geweten dat ik dat sneeuwveld nog als een bevrijding zou zien\!). Na de lunch op een beschutte plaats liepen we verder, eerst over een hoogvlakte, daarna afdalend naar Thorsmork waarbij de vergezichten steeds veranderde maar waarbij het landschap onophoudelijk spectaculair bleef. Tegen een uur of vijf waren we beneden. Na een pauze bij de Basar hut, moesten we nog verder naar Volcanohuts, over en door een rivier en over een kleine pas naar een dal verderop waar we uiteindelijk rond half acht aankwamen.
De grootste gletsjer van Europa en oostwaards
Na een korte nachtrust namen we de bus terug naar Skogar waar onze auto stond. Verder ging de rit, nu naar het oosten met talloze foto stops onderweg met als hoogtepunt ongetwijfeld de Jukolsarlon gletsjer waar het gletsjermeer vollicht met ijsbergen wat het geheel een Arctisch aanblik geeft. Via Hofn reden we het fjorden gebied in het oosten in. Deze wordt gekenmerkt door diepe zee armen en een zeer hoog kustgebergte, tot 2000 meter. Fraaie vergezichten, zoals bij Staffafell, brachten ons uiteindelijk naar Berunes waar we onderdak hadden in een zeer cosy onderkomen.
De volgende dag vertrokken we pas vrij laat om nog even van de omgeving te genieten. Hierna reden we terug richting Vik, ook weer met vele fotostops en nog een korte stop bij Skaftafell. Laat in de avond kwamen we in Vik aan en vonden we onderdak in een prachtig guesthouse.
Grillige kusten
De volgende dag verkende we eerst de Hjorleifshofdi, een alleenstaande lavarots in een grote spoelvlakte. Hierna reden we naar het westen, eerst een bezoek aan het prachtige Reynishfjara strand met een fraaie basaltgrot en spectaculaire rotsformaties. Hierna naar Dyrholey, ook al een spectaculaire kust met een mooie natuurlijk boog. Omdat het al laat in de middag was, reden we hierna door naar Leirubakki. Hier verbleven we twee nachten om van hieruit het fraaie Landmannalaugur te bezoeken. Het Leirubakki hotel was uitgerust met een bezoekers centrum over de nabij gelegen Hekla vulkaan maar had ook een warmwater bron waarin gebaad kon worden. Uiteraard lieten we ons dat geen twee keer zeggen.
Kleurenpracht
De volgende dag zijn we met de bus naar Landmannalaugur gegaan. Je kunt er met een gewone auto namelijk niet komen. De weg is alleen open voor 4X4 voertuigen. De busrut was echter zeer fraai en het landschap veranderde continue., van met gras bedekte bergen tot dode en kale lava vlaktes die helemaal zwart waren. Rond kwart voor twaalf waren we in Landmannalaugur. Het fraaie onwereldse landschap kenmerkt zich hier door de felle kleuren van het Rhyoliet gebergte, met op veel plaatsen ook warme bronnen en dampende gebieden met fumerolen. We maakte een wandeling van ongeveer 2.5 uur door het gebied dat meer leek op een andere planeet dan op de aarde. Over een lava veld, langs hete gebieden met fumerolen en terug langs een riviertje dat zich in het kleurige gesteente had ingesneden. Rond half vier namen we weer de bus terug naar Leirubakki waar we 's avonds nog gebrui maakte van de fraaie faciliteiten van dit onderkomen.
De volgende ochtend, alweer de voorlaatste dag, reden we toch nog even terug richting Skogar, Halverwege Seljalandsfoss en Skogar ligt nl. het Eyjafjallajokull Erupts bezoekers centrum. Dit is opgezet door een boeren echtpaar die hier tegenover woonde en die in 2010 de volle laag aan as over zich heen kreeg van de Eyjafjallajokul, de berucht vulkaan die in Europa al het vliegverkeer lam legde. Er werd een film getoond die op een heel persoonlijke manier hun verhaal vertelde. We hebben ook nog met het echtpaar zelf kunnen praten, het belangrijkste voor hun was dat ze zoveel hulp van vrienden maar ook van de politie hebben gekregen om hun boerderij weer "uit de as te doen verrijzen". Indrukwekkend! En zeker een aanrader om te bezoeken.
De oudste democratie ter wereld
Hierna reden we richting Reykjavik, over het noordelijk deel van de Golden Circle waar we kort de spectaculaire Gulfoss watervallen bezochten. Hierna bezochten we het Geysir thermale park, waar de Strokkur geiser nog altijd om de 5 - 10 minuten tot 40m hoog kan spuiten. Het hele park was trouwens fraai met gekleurde meertjes (allemaal oude geisers) en vreemd gekleurd gesteente. Tegen de avond reden we door naar Thingvallir. Deze plaats is niet alleen beroemd om zijn fraaie met kloven doorklieft landschap, het is ook de plaats waar in de tiende eeuw de IJslandse democratie begon. Op de "Wet" berg, vonden bijeenkomsten plaats waar door de bevolking gestemd kon worden over allerlei zaken.
Laat in de avond kwamen we in Kevlavik aan, helaas hadden we heen tijd meer om een duik te nemen in de Blue lagoon. acht volgende keer dan maar. De volgende ochtend was het zeer vroeg dag, al om 4h30 waren we, na het inleveren van de auto, op de luchthaven voor de vlucht terug naar Nederland. Deze verliep zonder problemen.
Epiloog
IJsland is wellicht een van de mooiste landen die we bezocht hebben en waarschijnlijk wordt die niet het laatste bezoek aan IJsland, Wat een indrukwekkend mooie natuur is daar!
Click to read more on our Fimmvorduhals trip Nancy's story on our trip over the Fimmvorduhals.
Click to read more on The Eldfell and Vestmannaeyar Nancy's story on our trip over the Fimmvorduhals.