A spectacular trip we made to South America and the Galapagos islands 2010-2011. This is one of the most beautiful trips I even made so this deserves a rework of the original site. Een spectaculaire trip die we in 2010/2011 maakte naar Zuid Amerika en de Galapagos eilanden. Dit was een van de mooiste reizen die ik ooit gemaakt heb vandaar da tik een herbewerking van de originele site gemaakt heb.
NL
PROLOOG
nlijk ontstond het idee voor deze reis al in 2009. We hadden allebei de wens om de Andes en de Inca's te gaan bezoeken en de Galapagos eilanden sprak nogal tot onze verbeelding. Oorspronkelijk was het plan om Bolivia en Peru te gaan doen maar na het zien van een aantal foto's van de Atacamawoestijn en de Boliviaanse altaplano (met het Uyuni zoutmeer) waren we 'om'. Na het plannen van de trip en het boeken ervan vertrokken we uiteindelijk op 16 december...
CHILI
Santiago de Chili
Na een lange, vermoeiende vlucht landden we zaterdagochtend locale tijd in de hoofdstad van Chili. Santiago ligt in een kom, omringd door bergen van de Andes. Ooit lag op deze plek een gletsjer. De stad met bijna 5 miljoen inwoners is een schone, ruim opgezette stad, met veel groen.
Santiago heeft een oude binnenstad, maar kent daarnaast ook veel moderne gebouwen (waaronder de hoogste toren van Latijns Amerika in aanbouw). In de Europese wijk zie je meer dan alleen Spaanse invloeden, zo kom je er bijvoorbeeld ook Duitse vakwerkhuizen tegen.
Verkeerstechnisch valt er nog wat van Santiago te leren. Rekeningrijden werkt hier gewoon. In de spits krijgen de rijbanen de rijrichting van de verkeersstroom: s' ochtends de stad in, 's avonds de stad uit. Verder is Santiago, de stad van Allende en Pinochet, het eenvoudige presidentiële paleis getuigt daarvan.
De enorme kerstboom voor de kathedraal doet vermoeden of er drie torens zijn. Toch raar, een kerstboom naast een palmboom. Heerlijke vis gegeten in de Centrale markt, een kopie van het Londense Covent Garden. In Chili wordt veel vis gegeten. Wat wil je met een 6500 km lange kustlijn... Aan het eind van de middag vertrekken we per vliegtuig naar Calama, een uurtje vliegen naar het warme noorden. Dan per auto naar San Pedro de Atacama. Dan eindelijk naar bed...
De droogste plaats op aarde
San Pedro de Atacama telt ongeveer 2000 inwoners en ligt in oase aan het zoutmeer van Atacama. Dit gebied is het droogste op aarde. Vandaag hebben we het plaatselijk archeologisch museum bezocht. Deze was gevestigd in een markant gebouw uit de 60er jaren. Het toont de geschiedenis van het gebied tot aan de Spaanse kolonisatie. Ook hebben we al tochten geboekt voor de volgende dag. Deze middag hebben we nog een aantal prachtige zoutmeren en zowaar een zoetwater meer dat middenin de zoutvlakte lag.
Geisers en lama's
We hadden nog een dag te besteden in San Pedro de Atacama. Deze dag moesten we vroeg uit de veren. Om vier uur werden we opgehaald voor een excursie naar de Tatio Geisers.
's Ochtends is het koud in de woestijn, zeker op grote hoogte zoals in de Atacama.. Het was -3 graden maar bij deze temperatuur is de waterdamp van de geiser goed zichtbaar. Fantastisch en onrealistisch tegelijk dat kokende water en die stoom. Raar idee dat het hete magma maar 3 km onder je voeten ligt. Tussen de geisers stond een heerlijk ontbijt klaar.
Na een warm bad in de hotsprings, een kleine safari gedaan. Veel vicunas gezien (een soort lamahertje), een nandu (variant op de struisvogel)en veel vogels, waaronder flamingo's. Tot slot in een plaatselijk dorpje van 8 inwoners een babylama geknuffeld. Net daarvoor nog een lama satestokje gegeten.
In de middag hebben we nog een bezoek gebracht aan de regenboogvallei. Hoewel minder spectaculair dan gedacht, maakten de kleuren toch indruk. Rood, paars, groen en witgeel gesteente wisselde elkaar af.
Van meerdere mensen hoorden we dat de Tatio geisers maar het begin was van de buitenaardse ervaring die de tocht over de hoogvlakte naar Uyuni zou gaan worden. De volgende ochtend vertrokken we rond 8 uur richting de Boliviaanse grens. Nadat we in San Pedro de Atacama waren uitgeklaard door de Chileense immigratie reden we over een weg die ons geleidelijk van 2400 naar 4400 meter hoogte bracht.
De Boliviaanse grens is wellicht de mooist gelegen grensovergang die er bestaat. Een tweetal keetjes lagen op de hoogvlakte ingeklemd tussen de vulkanen. Binnen een kwartier waren de formaliteiten klaar en konden we verder.
BOLIVIA
Op een andere planeet
De eerste stop in Bolivia was de Laguna Blanca met zijn flamingo's en het 'witte' water. Even verderop kwamen we bij de spectaculaire Laguna Verde.
Dit meer lag direct onder de fraaie vulkaan Licancabur en had als gevolg van wind en de mineralen in het meer een groene kleur. Bij sterke wind kan die kleur zelfs fel groen worden.
Dat was bij ons helaas niet het geval maar het uitzicht was in ieder geval indrukwekkend. Hierna kwamen we bij een hete bron waar we de lunch gebruikte en ook nog even konden baden. Liggen in een ligbad in zo'n mooie omgeving is wel heel bijzonder. Ook bezochten we nog een aantal modderpoelen en moddergeisers op ongeveer 4920m, een buitenaards landschap!
Via de Dali woestijn kwamen we uiteindelijk aan in de Laguna Colorada, die om dezelfde reden als de Laguna Verder nu rood kleurde. Hier was ook onze eerste overnachtingplaats. In een eenvoudig etablissement zonder stromend water brachten we de nacht door.
De mooiste sterrenhemel
Ondanks de kou en het gebrek aan comfort was er toch iets dat de nacht helemaal goed maakte. Er was nl. een totale maansverduistering te zien en toen de maan totaal verduisterd was, ontrolde zich een sterrenhemel die zijn gelijken niet kende. Sowieso had het gebied een heel onaardse uitstraling en de sterrenhemel sloeg werkelijk alles!
De volgende ochtend kwamen we opnieuw langs een rotswoestijn met de beroemde "boom" rots. Deze leek op 1 poot te staan waardoor hij iets weg had van een boom. Ook deze dag deed het fel gekleurde landschap eerder denken aan Mars dan aan onze eigen aarde.
Opnieuw passeerden we een aantal vulkanische meren waarin grote kolonies Andes flamingo's te vinden zijn.
We reden langs de enige actieve vulkaan in de omgeving om via een klein zoutmeer de nacht door te brengen in het gehucht Bellavista. De accommodatie was iets luxer en er was zowaar voor een half uur warm water en voor twee uur elektriciteit aanwezig. Niettemin was de sfeer opperbest met de andere Nederlandse Koning Aap groep die dezelfde tocht deed.
Zout!
Het hoogtepunt van deze driedaagse trip was ongetwijfeld het Uyuni Zoutmeer dat het grootste ter wereld is. Omdat het de avond ervoor geregend had, lag er een beetje water op het westelijk deel van het meer waardoor de spiegeling deed lijken alsof we in de lucht zweefden. Uiteraard mocht een bezoek aan het Isla Pescana niet ontbreken. Het eiland, dat de vorm van een vis heeft, staat helemaal vol met reuzencactussen die ook nog deels in bloei stonden. Via een rondwandeling over het eiland genoten we van de vergezichten over het meer. een eiland in een grote zoutzee!
We vervolgden onze tocht naar Uyuni over het meer. We stopten even omdat de gids wilden laten zien dat we eigelijk over een groot ondergronds zoutwatermeer van 120m diep reden. Alleen aan het oppervlakte lag een zoutlaag van gemiddeld 10 meter.
Vlak voordat we het zoutmeer verlieten reden we langs een zout ontginninggebied. Ook reden we nog langs een plaats waar rivierwater uit het zoutmeer borrelde. Na een bezoek aan een zout ontginninggebied en het bekende treinenkerkhof reden we naar Uyuni waar deze buitenaardse ervaring eindigde,
Na een rustige dag in Uyuni waarbij we de lokale markt bezochten, vertrokken we midden in de nacht naar La Paz. Eerst met de trein naar Oruru, vervolgens met de bus naar La Paz. De stoelen in de trein waren erg laag en de onze niet eens verstelbaar. Het was een slechte nacht om te slapen en bovendien had de trein een flinke vertraging. Uiteindelijk kwamen we, na flink door elkaar geschud te zijn in Oruru aan.
La Paz
Het transport naar het busstation verliep soepel evenals de busrit naar La Paz. Helaas werd Freek binnen een uur na aankomst in La Paz al beroofd van zijn portemonnee. Een lelijke tegenvaller die gelukkig zonder schade gebleven is. Wel boekten we een autorit over de beruchte Carmina de la Muerte (de Dodenweg) naar Coroico. Een fietstocht hebben we voornamelijk vanwege het gevaarlijke weer afgeblazen.
De gevaarlijkste weg
Zo reden we dus de volgende dag met een aantal stops naar Coroico. Eerst over de nieuwe weg, later over de oude. Deze hebben we tot over de helft kunnen volgen totdat een landverschuiving verder rijden onmogelijk maakte. We moesten dus terug naar de nieuwe weg. Het landschap was werkelijk adembenemend. Omdat we van 4700m hoogte naar 1100m reden, veranderde het landschap van een dor en kaal hooggebergte landschap naar een tropisch woud met kleurige bloemen en papagaaien.
Coroico is een leuk stadje middenin het gebied waar in Bolivia de coca plant geteeld wordt. Na de lunch bezochten we nog een waterval. Hierna reden we terug naar La Paz. Omdat het ‘s ochtends niet gelukt was om aangifte te doen bij de toeristenpolitie (wisten niet wat ze moesten doen omdat hun secretaresse Kerst vierde), zijn we bij terugkomst in La Paz nog naar een andere politiepost gegaan. Ook dit bleek verspeelde moeite na het invullen van een formulier, hebben we ruim anderhalve uur gewacht totdat we het maar opgaven omdat de commissaris waarschijnlijk weinig zin had om op eerste kerstdag op te draven. Wel hebben we nog even het centrale plein van La Paz bezocht.
Van de maan naar de sneeuw
De volgende dag bracht een excursie ons naar de maanvallei en Chacaltaya. De maanvallei is een dal vlakbij La Paz met hele aparte rotsformaties die door erosie ontstaan zijn.
In de middag reden we omhoog om via prachtige vergezichten over La Paz en het Titicaca meer op de Chacaltaya te komen. Hier speelden het weer ons echter parten. Door de sneeuw werd de weg ernaartoe nog gevaarlijker dan de dodenweg. Op bijna 4750m hoogte moesten we stoppen. Het landschap was niettemin adembenemend.
Vluchten
Toen we rond vier uur weer terug waren in La Paz, kregen we echter te horen dat het land in rep en roer stond na de aankondiging dat de brandstofprijzen met 100% omhoog zouden gaan. Er zou gestaakt gaan worden met zeer waarschijnlijk wegblokkades richting o.a. de Peruaanse grens. Na verschillende opties overwogen te hebben, werd besloten de volgende dag zeer vroeg te vertrekken en uit te wijken naar een andere grensovergang. We moesten Tiwanaku dus overslaan.
De volgende dag om 4 uur vertrokken we met een groep Engelsen als dieven in de nacht. Via een alternatieve route kwamen we rond 7h30 in Cobacabana aan waar een deel van de Engelse groep achterbleef. Na een kort ontbijt kwamen we bij de grens aan. Gelukkig zonder moeilijkheden.
PERU
Drijvende eilanden
Na een kort ontbijt kwamen we bij de grens aan. Gelukkig zonder moeilijkheden. Omdat er geen vervoer vanuit Peru geregeld was, vroegen we of we met de rest van de groep mee naar Puno konden. Gelukkig was dat geen probleem waardoor we uiteindelijk al voor de middag in Puno waren.
De rest van de dag verkende we de stad, bezochten we het coca museum en bezochten we nog een katholieke kerkmis. De volgende dag startte een twee daagse excursie naar de Uros en Quecha indianen. Eerst voeren we naar de Uros eilanden. Dit zijn eilanden gemaakt van riet. Op deze drijvende eilanden stonden kleine nederzettingen waar enkele families leefden volgens honderden jaren oude tradities. Bijna alles was van riet en het eiland moet ook ieder twee maanden opgehoogd worden. De Uros bevolking zag er kleurrijk uit. Ook kan men aan de kleur van de kwastjes, die de vrouwen aan hun vlechten dragen, zien of ze gehuwd zijn of niet.
Bij de Quecha
We voeren verder naar Amantani, waar we zouden overnachten. Na drie uur kwamen we daar aan. Eerst moesten we nog een stukje klimmen om bij het hut van de familie te komen. Daar aangekomen werden we hartelijk verwelkomd door Mama Maxima. Na even uitgerust te hebben, gebruikten we de lunch; Quinua soep (een maaltijd soep met als basis het Quinua graan) en een vegetarich hoofdgerecht met rijst.
Hierna beklommen we de hoogste berg van het eiland (4120m) en bezochten we er een pre-inka tempel. Om een wens te kunnen vervullen moesten we drie keer rond de tempel lopen tegen de richting van de klok in. Het uitzicht was geweldig!
Hierna daalden we af naar het hoofdplein van het dorp om nog even bij te komen van alle indrukken. ’s-Avonds gebruikten we het avondeten bij Mama Maxima en omdat het inmiddels helder geworden was, konden we nog van de sterrenhemel genieten alvorens het slapen gaan. Omdat er geen maan was, was deze weer zeer indrukwekkend.
De volgende dag na het ontbijt voeren we naar Taquile. Dit eiland heeft een zeer traditionele levenswijze, vooral op het gebied van huwelijk, waardoor vermenging met andere bevolkingsgroepen nauwelijks plaatsvindt. Hierdoor is er veel inteelt en neemt het aantal ziekten en afwijkingen toe. Tegelijkertijd was het eiland ook een stuk commerciëler. Het was soms bijna file lopen over het eiland terug naar de boot.
Na Taquile voeren we weer terug naar Puno. ’s Avonds gingen we het toch maar eens proberen: het eten van Quy (Cavia). We moesten immers toch eens deze Peruaanse delicatesse uitproberen. Het smaakte een beetje naar Kip. Moe maar voldaan van de indrukken vielen we in slaap.
Naar Cusco
Vandaag vertrokken we uit Puno. Samen met een Amerikaans stel hadden we een semi prive excusie. Met een toeristenbus reden we naar Cusco (of Qosqo in het Quechua). Onderweg hebben we drie stops gemaakt. Eerst bij een museum in Pukara dat een aantal pre-Inka beelden in zijn collectie had. Vervolgens stopten we bij de La Raya pas waarbij een fraai uitzicht op de besneeuwde Andes toppen ons deel was. Na de lunch bezochten we de Inca tempel bij Raqchi die het best bewaarde exemplaar in Peru is.
Ook de rest van de nederzetting was de moeite waard. Er werd ook nog een stop ingelast bij een familie die souvenirs verkocht maar ook alpaca's en cavia's hield.
De laatste stop was bij een prachtige kerk van Andahuaylillas die van binnen helemaal versierd was met houtschilderingen en fresco's en die zowel barok-, mudajar- en buddhistische stijlen verenigden. Aangekomen in Cusco werden we ondergebracht in een hotelletje vlakbij het centrale plein, de Plaza de Armas. Wel lag het hotelletje ongeveer 50 meter hoger wat dus altijd een flinke klim betekende vanaf het centrum.We verbleven hier nu maar 1 nacht omdat we de volgende dag naar Machu Picchu afreisden.
Naar Machu Picchu
De volgende dag werden we om kwart voor zeven opgehaald en naar het station van Poroy gebracht. Om half acht vertrokken we richting Aguas Caillentes. Het was een mooie treinreis en het landschap werd steeds spectaculairder naarmate we dichter bij Aguas Caillentes kwamen. Tegen een uur of elf kwamen we daar aan. Het hotel lag vlakbij de overdekte markt die tegen het station aan lag, het Hoog Catherijne van Aguas Caillentes zullen we maar zeggen.
In de middag maakten we nog een wandeling door het dal en kochten we de kaartjes voor Machu Picchu voor de volgende ochtend. 's Avonds hebben we wat inkopen gedaan in een plaatselijke supermarkt en besloten we om het Oud en Nieuw op het plein mee te vieren alvorens te gaan slapen. De sfeer was opperbest maar behalve het klimaat was er weinig verschil met ons eigen oud en nieuw.
Nieuwjaar!
De volgende ochtend namen we om 6 uur de bus naar boven. Heel Machu Picchu lag in de mist hetgeen het heel mysterieus maakte. Wel hoopten we dat de mist weg zou trekken. We haalden een stempel om de Wayna Picchu te beklimmen. Alleen de eerste 200 aanwezigen mochten deze berg op. We mochten om tien uur naar boven. Al snel begonnen de bewolking en mist weg gelukkig te trekken en er ontvouwden zich een schouwspel waarbij we onze ogen bijna niet geloofden.
De bergtoppen lagen nog gedeeltelijk in de mist maar er werd meer en meer zichtbaar van de grootsheid dat Machu Picchu is! Het uitzicht op de diepe dalen was verbluffend en de wolken gaven het geheel nog meer diepte! Het open-gevallen-mond gehalte was te vergelijken met de Grand Canyon, het was veel meer dan dat je kan bevatten! We klommen naar het Wachters huis. Vanaf hier zie je Machu Picchu zoals op alle foto's met de bekende Wayna Picchu op de achtergrond.
Het liep inmiddels tegen tienen en het werd tijd om de Wayna te beklimmen. Dat bleek een hele zware en beslist niet ongevaarlijke klim te zijn. Er waren trappen maar soms moest je over rotsen kleuteren om hoger te komen en steeds met aan een kant de gapende diepte. Uiteindelijk kwamen we boven aan. Het uitzicht over Machu Picchu was adembenemend!
Na de afdaling liepen we verder rond over het monument, af en toe zitten en om je heen kijken. Er was zoveel dat je het niet allemaal in je op kon nemen. Tegen drieën moesten we helaas weer naar beneden omdat de trein om 5 uur zou vertrekken.
De trein vertrok zoals gepland en tot een uur of zeven leek alles vlekkeloos te gaan. Echter, aangekomen in Oliantaytambo reed de trein niet verder. Naar we later hoorde door een aardverschuiving was de spoorlijn naar Poroy geblokkeerd dus moesten we verder met de bus. Deze bracht ons naar het voormalig trein station in Cusco maar gelukkig was de reisorganisatie ook al op de hoogte en konden ze ons toch bij het hotel afzetten. Het hotel zelf was overigens erg gehorig en het ontbijt stelde ook al niet veel voor, niet echt een aanrader dus!
De heilige vallei
De volgende dag hebben we een excursie naar de heilige vallei gedaan, een markt in Pisac die niet heel erg interessant was, een voortreffelijke lunch in een hotel moet uitzicht op de Urubamba rivier. In de namiddag bezochten we de Inca nederzetting bij Oliantaytambo.
Deze was uiteraard minder indrukwekkend dan Machu Picchu maar toch zeer spectaculair geleden boven het Urubamba dal. Op de terugweg naar Cusco bezochten we nog het kerkje van Chinchero dat bovenop een Inca tempel was gebouwd. De ingang was dan ook een typische inca deur maar binnenin overheerste toch de prachtige frescos's en het beschilderde houten plafond. Ook de altaarstuken waren fraais gedecoreerd in barok steil. Het was zowiezo een mix van stijlen want tussen de Inca en barokstijlen ontdekten we nog een vleugje mudajar stijl (jawel, Moors!). Moe maar voldaan kwamen we weer terug in Cusco.
De volgende ochtend besloten we nog een korte wandel excursie door het centrum van Cusco te doen alvorens we naar Nazca afreisden. Ook deze was zeer interessant doordat bijna alle gebouwen in Cusco op inca fundamenten gebouwd zijn en deze nog duidelijk zichtbaar zijn. De kathedraal was weer een prachtig voorbeeld van de Barok architectuur uit de nieuwe wereld terwijl de zonnentempel letterlijk ingepakt zat in het Franciscaner klooster. In 1 oogopslag zagen we barok-, inca- en mudajar stijlen door elkaar gebruikt.
"Waren de goden astronauten?"
Laat in de middag pakten we de bus naar Nazca. Een erg luxe bus.waarbij ook maaltijden geserveerd werden, niet ongewoon bij het Peruaanse busvervoer.
De volgende ochtend kwamen we in Nazca aan alwaar we te horen kregen dat we om twee uur zouden vliegen. Helaas kregen we om twee uur te horen dat alle vluchten waren geschrapt wegens de wind. Er werd nog tot drie uur gewacht op verandering van het weer maar toen dat niet gebeurde, besloten we een korte excursie te doen naar de Tor del Mirador en het Maria Reiche museum. Hier was een tentoonstelling gewijd een de voormalig Duitse wiskundige die de lijnen en figuren helemaal beschreven heeft.
Ook brachten we nog een kort bezoek aan de iets oudere Geogliefen van Palpa die minder bekend zijn dan die van Nazca maar gezien worden als de voorlopers ervan. Tot slot bezochten we de Tor del Mirador vanwaar we de Handen, de Boom en de Hagadis konden zien en ook nog wat lijnen. Na een klim op een heuveltje gingen we weer terug. We hadden in ieder geval iets van de lijnen gezien mocht de vlucht de volgende ochtend ook niet door kunnen gaan.
Inmiddels was bevestigd dat we de volgende ochtend om 7 uur zouden vliegen. De volgende dag was het dan ook vroeg dag het ontbijt stelde we even uit, op aanraden van diverse mensen die we tegenkwamen en de vlucht reeds gemaakt hadden. Hoewel we iets later vertrokken dan geplant, ging de vlucht door en zaten we rond 8 uur in de Cessna met nog drie andere toeristen en twee piloten.We stegen op. Het uitzicht over de weidse vlakte was adembenemend en bij elk figuur draaide we twee rondjes tegengesteld om de mensen aan beide zijden van het toestel de gelegenheid te geven om de figuren te zien. Omdat er dertien figuren waren die we gingen spotten, had de vlucht meer weg van een 30 minuten achtbaan waardoor we blij waren nog niets gegeten te hebben. Intussen bleef de vlakte met al zijn lijnen en figuren enorme indruk maken, een belevenis om nooit te vergeten
Lima
Om half tien waren we weer in het hotel waar we het ontbijt gebruikten en onze spullen gingen pakken voor de busrit naar Lima. Deze vertrok om 11h50. Toen er om 11h15 nog steeds niemand was om ons op te halen, besloten we een taxi te pakken en waren we net op tijd! Tegen een uur of zeven kwamen we aan in Lima waar gelukkig wel iemand stond te wachten om ons naar het hotel te brengen.
De volgende ochtend hebben we nog een korte excursie naar het stadscentrum gemaakt. Lima stond immers op de Unesco erfgoedlijst en het zou zonde zijn om dat te missen. Na het historisch museum en het centrale Plaza de Armas, bezochten we nog het Fransiscaner klooster met daaronde de Catacomben. Ook hier was er weer een mix van Barokke, Rococo en Mudajar stijlen die het gebouw sierde.
De lange reis naar het noorden
Om drie uur in de middag vertrokken we per nachtbus naar Tumbes. Deze was minder luxe dan de bus naar Nazca maar gelukkig kregen we wel te eten.
De volgende ochtend kwamen we aan in Tumbes. De stad was chaotisch en heet. We hoefden er gelukkig alleen maar te overnachten. Om de volgende ochtend naar Guayaquil in Ecuador verder te reizen. De volgende ochtend, nadat de WC de kamer zo ongeveer blank zette, vertrokken we met de bus naar de Ecuadoriaanse grens. Dat Tumbes niet zo'n leuke stad was wordt nog maar bevestigd door een stel uit Colombia die die ochtend beroofd was.
Zonder problemen staken we de grens over en tegen een uur of vier waren we in Guayaquil. Ook al een grote, vrij troosteloze stad. Bovendien zaten we zonder dollars en de geldautomaten deden het niet. Gelukkig wist het hostal een geldautomaat die het wel deed en konden we eindelijk aan de benodigde valuta komen
ECUADOR & GALAPAGOS
The Galapagos islands
De volgende ochtend vroeg vertrokken we naar de Galapagos eilanden. Omdat we als eerste van onze boot daar aankwamen, moesten we twee uur wachten totdat de groep compleet was. Na de lunch vertrokken we naar Playa Bachas om kennis te maken met de Galapagos.
Las Bachas
Na een zgn. natte landing, waarbij je door het water aanland op een strand, maakten we al meteen kennis met het unieke van deze eilandengroep. Alle dieren die we zagen konden we tot op korte afstand benaderen Vaak tot een meter of minder. Om de dieren te beschermen mochten ze echter niet tot minder dan een meter benaderd worden. Ook mochten we niet buiten de paden treden. We zagen al meteen zeeleeuwen en Zeeleguanen die op het strand lagen te zonnen.
De volgende vier dagen (dag twee y/m vijf) dagen bestond het programma uit diverse excursies op land en werd er gesnorkeld in zee waarbij Espanola het absolute hoogtepunt was. De sfeer op de boot was ook uitstekend. Met zestien man/vrouw uit Duitsland, Nederland, Denemarken en Australië was het een bont internationaal gezelschap.
Plazas en Santa Fe
Dag twee vertrokken we naar Plazas en Santa Fe. Op Plazas leek het landschap op dat van een andere planeet. Alle vegetatie, op de cactussen na, hadden rode (!) bladeren waardeer het leek alsof je door een rood landschap liep. Voor de H.G.Wells fans! Er waren geen martians geland ! We zagen een zeeleguaan die cactussap at. Dat blijkt ook een van de belangrijkste items op het menu van deze reptielensoort. Verder zagen we zeeleeuwen en verschillende soorte vogels; fregatvogels en meeuwen.
Het bezoek aan het volgende eiland (Santa Fe) begon met een snorkelsafari. In de ondiepe watern zagen we zeeschildpadden en zeeleeuwen, ook talloze gekleurde vissen en zelfs een haai! Hierna was het tijd om aan land te gaan. We werden verwelkomd door de zeeleeuwen, ja, je moest zelfs aan de kant voor ze. De jonkies waren namelijk erg nieuwschierig en wilden graag aan je snuffelen (net jonge hondjes). Het is echter verboden om de dieren tot op minder dan een meter te benaderen en de dieren hebben hier voorrang. Je moet dus opzij voor hen.
Na een wandeling over het eiland, die uit grijze vegetatie bestond, zagen we langs de kust weer wat leguanen en Nazca genten die op vissenjacht waren. 's - Avonds werd er nog een documentaire vertoond op de boot.
Espanola, beesten en nog eens beesten
De volgende dag stond het belangrijkste eiland op het programma, Espanola. Dit is 1 van de oudste eilanden van de archipel maar bevat ook de grootste hoeveelheid inheemse diersoorten. Ook de vegetatie was zeer afwisselend, er waren ook weer rode planten maar ook neigde de kleur soms naar oranje of geel. Omdat deze afgewisseld werden door 'gewone' groene en grijze vegetatie zag het er iets minder vervreemdend uit dan op Plazas. Wel was er aan de kust een blowhole te zien, een gat in de rotsen waardoor zeewater onhoog geperst werd.
Na, opnieuw een snorkel avontuur met een zeegrot, gekleurde vissen en zeesterren, landde we aan op het eiland voor een lange wandeling. We werden al meteen getrakteerd op een herengevecht tussen twee roodgroene zeeleguanen. Het wijfje zat vlakbij onder een bosje te wachten op de winnaar.
Opnieuw zagen we een kolonie zeeleeuwen en een paar lavahagedissen. Verderop zaten enorme kolonies blauwvoetgenten en Nazcagenten te broeden. Deze kon je heel dicht benaderen, ze maakte geen aanstalten om te vluchten of om je aan te vallen ter bescherming van de eieren. Tot groot plezier van iedereen waren de albatrossen ook nog niet vertrokken (ze verblijven maar enkele weken per jaar op de eilanden, vooral om de jongen te leren vliegen). Aan het eind van de wandeling zagen we nog de zeldzame Darwin valk en nog een heleboel rode kwallen. Moe maar voldaan keerden we weer naar de boot terug.
Floreana
De volgende dag bezochten we Floreana. Eerst brachten we een bezoek aan een fraaie lagune ongesloten tussen twee oude vulkanen. De vegetatie op het eiland was opnieuw grijs en grauw, behalve bij het meer en aan het (gele) zandstrand waar we aanlandde. Gecombineerd met de kleur van het water gaf de lagune een fraai aanblik hoewel de flamingo's die hier wel eens gezien werden er nu niet waren. Verderop op een ander strand zagen we loop sporen van jonge zeeschildpadden op weg naar zee. Van deze jonkies haalt maar een klein percentage het water (hoerwel het meer 20-30 meter ver is) vanwege de roofvogels. Het zeewater was prachtig azuur blauw. Helaas kon er hier niet gezwommen worden vanwege de pijlstaartroggen.
Hierna hebben we nog een fraaie snorkelsafari gedaan vlakbij de Devil's crown (in de krater zelf konden we niet snorkelen maar even verderop aan de kust wel). Hier hebben we minstens 6 haaien gezien en enkele van ons zelfs een hamerhaai!
Floreana is vooral een belangrijk eiland vanuit historisch opzicht. Hier staat ook de brievenbus die men gebruikte om post te versturen. Deze werd dan door een passerende boot opgepikt en afgeleverd. Dit gebeurt nu nog steeds maar nu gebruiken de toeristen deze om kaarten te versturen en zelf andermans kaarten te bezorgen. De laatste stop was een bezoek aan deze brievenbus en de nabij gelegen lava tunnel.
Reuzenschildpadden
Ongeveer halverwege de middag voeren we terug naar Santa Cruz, waar we in het Valkenburg van de Galapagos: Puerto Ayora aanlandde. Dit is de grootste plaats op de Galapagos en uitvalbasis voor de meeste tochten. De dorp zelf was een beetje een anticlimax na al die dagen prachtige natuur.
De laatste ochtend, voordat we terugvlogen naar het vaste land, bezochten we nog het Darwin Research centre waar de Reuzen schildpad voor uitsterven behoed wordt. Er waren nog enkele schildpadden die Darwin gezien moesten hebben - ze waren meer dan 200 jaar oud! Ook zagen we nog de Old George, de laatste van zijn soort. Tegen een uur of elf waren we weer op de luchthaven waar we nog net op tijd waren voor onze vlucht. Op het ticket stond nl. Vertrek om 13 uur! Gelukkig waren we nog op tijd. Hiermee kwam een eind aan een prachtige en veel te korte reis naar de Galapagos.
Equator en Ecuador
De eerste dag bezochten we de evenaar in het plaatsje met de toepasselijke naam ' Mitta del Mundo' , In het plaatselijke cultuur historisch museum leerden we van alles over de inheemse bevolking uit het Amazone woud voordat we de exacte locatie van de evenaar bezochten. Hier werd d.m.v. proefjes de invloed van de evenaar getoond.
Quito
In de middag bezochten we de oude stad dat op de werelderfgoed lijst staat. Hier bevindt zich een van de mooiste kerken van van Zuid Amerika, de Eglesia Compania.. Deze is vrijwel helemaal met bladgoud versierd. Ook bezochten we nog het presidentieel paleis en de plaza Major.
Op een actieve vulkaan
De volgende dag stond geheel in het teken van de Cotopaxi Het nationale park herbergt vele endogene plant soorten en is dus uniek. Komt nog bij dat de Cotopaxi, de hoogste actieve vulkaan, misschien ook wel een van de mooiste vulkanen is.
De laatste dag
We besloten op onze vertrekdag nog een excursie naar Otavalo en zijn omgeving te maken. Na een bezoek aan de watervallen van Peguche bezochten we nog het kratermeer van Cuicocha wat een prachtig vergezicht gaf.
Hiermee kwam er ook een einde aan deze prachtige reis. De terugvlucht verliep zonder grote problemen echter enige vertraging hadden we wel. In Madrid kwamen we nog het Zwitserse echtpaar tegen die bij ons op de Galapagos boot zaten. Zij hadden de lange tocht van 8 dagen gedaan en zo zagen we wat we allemaal gemist hadden! Twee uur later dan gepland kwamen we uiteindelijk in Nederland aan
EN
PROLOGUE
The idea to got to South America originated from 2009 alreasy. We both had long lasting dreams to visit the Andes, Inca's and the Galapagos islands is an imanigable place anyway. Originally our idea was to visit Bolivia and Peru but after we saw some pictures of the Atacama, we decided to start in Chile. This was also a better place to climatize for the altitude. After about 9 months of preparation and booking we finally left on dec. 16th 2010.
CHILI
Santiago de Chile
After a long, exhausting flight, we landed in the capital of Chile on Saturday morning. Santiago is located in a basin surrounded by the mountains of the Andes. Once, a lacier was situated on this location. The city of nearly 5 million inhabitants is a beautiful, spacious city, with lots of greenery.
Santiago has an old town, but has also many modern buildings (including the highest tower in Latin America under construction). In the European district, there is more than Spanish colonial influence, there were even German style timber-framed houses.
There is still something we can learn from Santiago about traffic management. At one of the mjor roads, the direction of traffic is arranged according to the traffic-flow demands during the day: In the morning all lanes are reserved for traffic into the city, at night from the city. Furthermore, Santiago is also the city of Allende and Pinochet, the simple presidential palace is witness of the turbulant history.
The huge Christmas tree in front of the cathedral towers almost suggests that there are three towers. Still weird, a Christmas tree next to a palm tree. During lunch, we had delicious fish in the central market, a copy of London's Covent Garden. In Chile, many different kinds of fish is on the menu. It is a logical choice for a country with a 6500 km long coastline ... At the end of the day we left Santiago for our flight to Calama, a one hour flight to the north. Than two hours by car to San Pedro de Atacama. Then finally to bed ...
The driest place on earth
San Pedro de Atacama has around 2000 inhabitants and is situated in an oasis on the Atacama salt. This area is part of the driest deserts on Earth. Today we visited the local archaeological museum. It was housed in a building from the 60s. It shows the history of the area until the Spanish colonization. Also, we booked trips for the next day. That afternoon we visited some great salt lakes and even a fresh water lake in the middle of the salt flat.
Geysers and lama's
We still had one last day to spend in San Pedro de Atacama. This day we needed to get up early. At 4 AM we were picked up for an spectacular excursion to the Tatio Geysers.
This morning it was very cold in the desert, especially at high altitudes. It was -3 degrees, but at this temperature, the steam of the geyser would be visible. It was fantastic and unrealistic watching the boiling water, steam and coloured minerals. Strange idea that the hot magma was only 3 km beneath your feet. In this un-earth landscape we had a delicious breakfast.
After a warm bath in the nearby hot springs, we did a small safari. We spotted many vicuñas (a kind of lama deer), a Nandu (variation on the ostrich) and many birds, including flamingos. Finally, we visited a local village where the residents keps lama's and alpaca's and have us tasted Lama meat.
In the afternoon we visited the Rainbow Valley. Although less spectacular than expected, the colors were still impressive. There was an alternation of red, purple, green and whitish yellow rock.
Several people told us that the Tatio geysers only would be the beginning of a extra terrestrial experience, being the trip over the Atacama plateau and the Altaplano to Uyuni, Bolivia. The next morning we left around 8 AM to the Bolivian border. After cleared by the customs in San Pedro de Atacama, a road brought us from 2400 to 4400 meters altitude where the border was.
The Bolivian border crossing is probably the most beautifully situated around. Two small buildings on the plateau wedged between several coloured volcanoes. Within fifteen minutes the formalities were done and we continued.
BOLIVIA
On another planet
The first stop in Bolivia was the Laguna Blanca with its flamingos and the 'white' water. A little further we arrived at the spectacular Laguna Verde.
This lake was located directly under the volcano Licancabur. The minerals in ht elake's soil and wind gives this lake it's distinctive green colour. The colour gets even brighter with stronger winds.
This day,that was unfortunately not the case but the view was certainly impressive.
After this we arrived at a hot spring where we had lunch and also took a bath. Impressive in to bath in such a beautiful environment. We also visited a number of mudpools and mudgeysers at about 4900m. It looked almost like a off-world landscape!
Through the Dali desert, we finally arrived in the Laguna Colorada, which has it's colour for the same reason as the Laguna Verde being green. Here was our first overnight place. In a simple place with no running water, we spent the night.
The most beautiful starry skay
Despite the cold and lack of comfort, there was something that let us forget that at all. First, there was a total lunar eclipse and when the moon was totally eclipsed a starry sky, unlike one we'd ever seen, appeared to us. In any case the area had a very unearthly appearance and the stars hit everything!
The next morning we continued through a rocky desert with the famous Arbre de pierre (Treerock). It stood on one leg resembling a tree. The brightly colored did the landscape look more like Mars than our own Earth.
Again we passed a number of volcanic lakes in which large colonies of Andean flamingos can be found.
We passed the only active volcano in the area. After that we continues through a small salt lake on the way to spend the night in the village of Bella Vista. The accommodation was more luxurious and there was actually hot water for half an hour and two hours of electricity available. Nevertheless, wee had a nice time with the other Dutch group who did the same trip.
Salt!
One of the highlights of this three-day trip was undoubtedly the Uyuni Salt Lake, one of the largest in the world. Because it had rained the night before, there was a little water on the western part of the salt flat so that the reflection did seem like we were floating in the air. Of coarse, a visit to the Isla Pescana was part of the trip over the lake. The island, shaped like a fish, is completely filled with giant cacti, some even blooming. During a walk over the island we enjoyed the views of the salt flat. It was an island in a great salt sea!
We continued our journey to Uyuni over the salt flat. We made a stop to a place with a small hole in the salt. The guide showed us the nature of the lake; 10 meters of salt covering a 120m deep lake. From the hole, we dug some salt crystals before moving on.
Just before we left the Salt Lake we passed a salt hotel. Also, we passed a spring where river water from floated into the lake. After a visit to a salt mining area and the famous Uyuni train cemetery, we drove to Uyuni where our 'off world' experience ended,
After a quiet day in Uyuni where we visited the local market, we left to La Paz at midnight . First by train to Oruru, then by pulic bus to La Paz. The seats in the train were very low and not adjustable. It was a bad night for sleeping and we also had a major delay. Eventually we arrived in Oruru.
La Paz
We were taken to bus station for the bus ride to La Paz. The bus trip went smoothly and we arrived in La Paz around 4 PM. Unfortunately, within one hour after arrival in La Paz Freek lost his wallet through pickpocketing. It was a setback but fortunately without any consequences. We booked a tour by 4WD over the infamous Carmina de la Muerte (the dead road) to Coroico. We cancelled the descent by bike, mostly due to bad weather conditions.
The Most Dangerous Road in the world
So the next day we found outselved in a 4WD driving to Coroico.. First on the new road, then over the old one. These we could follow until about half-way down the old road, a landslide blocked the way and driving further was impossible. We had to return to the new road. The scenery however was breathtaking. Because we descended from 4700m altitude to 1100m, the landscape changed from a bare - snow covered mountain landscape to a tropical forest with colorful flowers and parrots.
Coroico is a nice town in the area where coca is grown. After lunch we visited a waterfall. After that we went back to La Paz. As our attempt to notify the police in the morning of my stolen wallet had failed - they did not know what to do because the boss was on Christmas leave - we had to return to other police station. This effort was also forfeited. After filling out a form, we need to wait one and a half hours we waited until it turned out that the main police officer probably did not want to interrupt hist Christmas We did a little visit to the main square of La Paz.
From the moon into the snow
The tour of the next day brought us to the moon valley and Chacaltaya. The Moon Valley is a valley near La Paz with very peculiar rock formations which have been created by erosion.
In the afternoon we drove up to Chacaltaya, enjoying beautiful views of La Paz and Lake Titicaca. Here again, the weather did not permit us to reach the top of the mountain. Due to heavy snow, the road became even more dangerous than the Death Road. At almost 4750m altitude we had to stop. The scenery was breathtaking nonetheless.
'Escape from La Paz'
Around 4 PM, we returned to Paz but we were told that the country was in an uproar after the announcement that fuel prices would go up by 100%. As usual in these parts, the strikes were likely to include roadblocks towards the Peruvian border. After considering several options we decided that we would leave the next day very early and use a different border crossing. So we had to skip Tiwanaku.
The next day we left at 4 AM with a English group. Around 7:30 we arrived at Copacabana where part of the British group remained. After a short breakfast we arrived at the border. Fortunately without difficulty.
PERU
Floating islands
Because there is no transportation to Puno, we asked if we could join the group. Fortunately this was not a problem so we arrived in Puno well before noon. The rest of the day we explored the city, we visited the coca museum and we visited a Catholic service.
The next day, a two-day excursion to the Uros and Quechua Indians took off . First, we sailed to the Uros Islands. These are floating islands madeof reed. On these floating islands, small settlements have been built where one or a few Uros families live, still using centuries-old traditions. Almost everything was made of reed and a new layer of reed needed to be laid out every two months. The Uros people wear colourful dresses and clothes. The color of the tassels, which the women wear tells us if they are married or not.
Homestay with the Quetcha
We carried on to Amantani where we would spend the night. After three hours we arrived. We walked and had to climb a bit to reach the house of the family where we would stay. When we arrived we were warmly welcomed by Mama Maxima. After moving in, we had lunch; Quinoa soup (a soup prepared with Quinoa grain) and a rich vegetarian main dish with rice.
After lunch, we climbed the highest mountain of the island and visited a pre-Inca temple. We needed to circle the monument three times counter clockwise in order to grand a wish. The view was great!
After we descended we went to the main square of the village to get some rest from all impressions. In the evening we used dinner with Mama Maxima and her family and because the sky cleared, we could still enjoy the starry sky before bedtime. There was no moon, it was - again - very impressive.
The next day, after breakfast we sailed to Taquile. This island has a very traditional way of life, especially considering marriage, so mixing with other populations rarely occurs. This greatly increases the number of inbreeding and diseases. Also, surprisingly, the island was also a lot more touristic. Sometimes it was like a traffic jam of hiking tourists over the island back to the boat.
After visiting Taquile, we sailed back to Puno. In the evening we had to try it, although not looking forward to it: eating Quy (guinea pig), a delicacy in Peru. It tasted a bit like chicken. Satisfied but tired of all the impressions we fell asleep.
To Qosqo
Today we left Puno. Together with an American couple we had a semi-private excursion. With a tourist bus, we drove to Cusco (or Qosqo in Quechua). On the way we madethree stops. First at a museum in Pukara that had some pre-Inca had images in his collection. Then we stopped at the La Raya pass with a great view of the snowcapped Andes. After lunch we visited the Inca temple in Raqchi, which is the best preserved example of Inca temple building in Peru.
The rest of the settlement was also worth visiting with a residential area and fortifications. Included in the trip was also a commercial stop at a family who sold souvenirs and were keeping alpacas and guinea pigs.
The last stop was at a beautiful church in Andahuaylillas. It was completely decorated inside with paintings and frescoes both baroque, mudajar and Buddhist(like) styles. We arrived in Cusco where we stayed in a hotel near the main square, Plaza de Armas. However we needed to walk about 50m uphill over a steep road to reach it.
To Machu Picchu
The next day we were picked up around 6:45 AM and brought to the trainstation of Poroy. At half past seven we left for Aguas Caillentes. It was a beautiful train ride and the scenery became more spectacular as we approached Aguas Caillentes. At eleven we arrived. The hotel was a short walk from the station, through an indoor market downhill.
In the afternoon we made a walk through the valley and bought the tickets for Machu Picchu for the next morning. In the evening we did some shopping at a local supermarket and we decided to celebrate the New Year on the square before going to sleep. It was a strange experience to celebrate it with tropical temperatures but apart from that, there was little difference between this and the Dutch New Years eve.
New years day!
The next morning we took the bus at 6 AM. Machu Picchu still was covered by fog which made it very mysterious. Of coarse we hoped that the fog would pull away. We got our tickets to be able to climb Wayna Picchu. Only 200 visitors were allowed on this mountain each day. We were scheduled start the climb at 10 AM. During the next hours, the clouds and mist began to pull away and unfolded a scene we almost couldn't comprehend.
The peaks still were partially covered by clouds but more and more of the grandness of Machu Picchu was unfolded before us! The view of the canyons was amazing and the clouds increased the idea of depth! To us the first impression was similar to that of the Grand Canyon, it was much bigger than one could comprehend! We climbed to the Guards house. From here one has the famous view over the city with Wayna Picchu in the background.
At 10 AM, it was time to start our ascent to the Wayna Picchu. It was a very demanding and certainly not harmless climb. There were some steps, but mostly they were weathered away also only at some plases there was a grip to hold. At any time one had the yawning depths on one side. Eventually we reached the top. The view of Machu Picchu was breathtaking!
After the descent we walked around the monument, from time to time, we sat down and looked around. There was so much that one couldn't visit all places. At 3 PM we unfortunately had to quit and we took the bus down because our train was leaving at 5 o'clock.
The train departed as planned and until seven o'clock, everything seemed to go smoothly. However, the train arrived in Ollantaytambo and couldn't go any further. Later, we heard that a landslide had blocked the railroad to Poroy so we had to continue to Qosqo by bus. It took us to the former train station in Cusco, but luckily the touroperator already was warned that we ware arriving somewhere else and dropped us off at the hotel. The hotel itself however was very noisy and the breakfast was very light, we wouldn't recommand it.
The Sacred valley
The next day did a tour to the Sacred Valley. First we visited a market in Pisac which was not really interresting since we already visited a lot of markets. After an excellent lunch in a hotel overlooking the Urubamba river, we continued to the Inca settlement near Ollantaytambo in the afternoon.
Obviously, it was not as impressive as Machu Picchu but it sill was situated on a spectacular spot overlooking the Urubamba valley. On the way back to Cusco we visited Chinchero where a church was built on top of an Inca temple. The entrance was a typical Inca door but inside it was dominated again by beautiful frescoes and the painted wooden ceiling. The altars were decorated in baroque style but the rest was Again a mix of styles. Among the Inca and Baroque styles, one can discover also the geometric forms of the mudajar style (yes, Moorish!). Tired but satisfied we came back in Qosqo.
The next morning we decided to have a short walking tour through the Cusco citycentre before we took the public bus to Nazca. This was again very interesting because almost all the buildings in Cusco are built o top of Inca foundations and these are still clearly visible. The cathedral was a magnificent example of Baroque architecture in the new world. The sun temple was literally packed inside the Franciscan monastery. In one building we noticed again baroque, Inca and mudajar styles al together.
"The Gods Were Astronauts"
Late in the afternoon we took the public bus to Nazca. A very luxurious bus, as meals were served and the chairs were very luxury sleeper chairs..
The next morning we arrived in Nazca, where we were told that our flight over the Nazca lines would be at 2 PM. Unfortunately at that time we got a message that all flights had been canceled for that day due to wind. They waited to 3 PM to see if the weather changed but but when that did not happen, we decided to make a short excursion to the Tor de Mirador and the Maria Reiche Museum. Here was an exhibition devoted to the German mathematician who described the lines and figures and investigated them for many years.
We also paid a short visit visit to the older geoglyphs of Palpa, less known than the Nazca lines but regarded as the forerunners of them. Finally we visited the Mirador del Tor where we had a veiw over the 'hands', 'the tree' and 'the lizzard' and some lines. Next we climbed a nearby hill to overlook some of the lines in case the flight would be cancelled again tomorrow. Meanwhile, it was confirmed that we would fly the next morning at 7.
The next day was the big day. We skipped breakfast several people adviced us to. Although we left a little later than planned, our flight had a GO. At around 8, we boarded a Cessna with three other tourists and two polits. The view over the vast plain was breathtaking. The polit circled twice over each figure so everyone had the oportunity to see them. Because there were thirteen figures, the flight was more like a rollercoaster ride of 30 minutes. So at the end we were glad we didn't take breakfast. The figures, the landscape and the lines really did impress!
Lima
At half past nine we were back at the hotel where we used for breakfast and collect our luggage and prepared for the bus ride to Lima. It was to leave at 11:50. At 11:15 there was still no one to pick us up, so we decided to grab a taxi to arrive at the bus station just in time! At 7 PM we arrived in Lima where someone was waiting to drop us off at our hotel.
The next morning we did a brief excursion to the city centre. Lima was on the UNESCO heritage list and it would be a shame to miss it. After the historical museum and the Plaza de Armas, we visited the Franciscan monastery with the Catacombs. Again there was a mix of Baroque, Rococo and Mudajar styles that decorated the building.
The long road to the North
At 3 PM we were dropped off at the bus terminal and took the bus to Tumbes. It was less was less luxurious than the bus to Nazca (but still way better then Eurolines). Fortunately, this bus service also included meals.
The next morning we arrived in Tumbes. It was hot, sticky and chaotic. Fortunately we only spent one night here. The next morning we travelled to Guayaquil in Ecuador. We left by bus to the Ecuadorian border.
Tumbes was not a pleasent city in many ways and that was confirmed by a Colombian couple who had been violently robbed that morning.
Without any problems we crossed the border and at 4 PM we arrived in Guayaquil. Quayaquil also is a large and bit depressing city. Moreover, we were without dollars and the ATMs did not work. Luckily the there was a working one close to the hostal so we finally got the needed currency
ECUADOR & GALAPAGOS
The Galapagos islands
The next morning we left for the Galapagos Islands. Because we were the first of our boat to arrive, we had to wait two hours until the group was complete. After lunch we went to Playa Bachas to learn about the Galapagos and watch the first animals.
Las Bachas
After a so-called wet landing, where you need to walk a few meters through the water while landing, we were immediately introduced to the uniqueness of this archipelago. All the animals we saw could be approached closely. To protect the animals it was not allowed to approach the animals less than 1 meter. Also, it was not allowed to deviate from the marked paths. We saw sea lions and marine iguanas which were sunbathing on the beach.
The next four days (day 2 - 5) , the cruise took us to some islands for excursions and snorkeling. The atmosphere on the boat was also excellent. The group was a mix of German, Dutch Danish, Swiss and Australian people, 16 in total.
Plazas and Santa Fe
The next day we left for Plazas and Santa Fe. Plazas looked like the landscape of another planet. All vegetation was red(!) except for the cacti. It was a red landscape as far as the eye could see. For the HG Wells fan! There were no Martians there! The juice of the cacti is one of the most favorable items on the menu of the Marine Iguana there. Furthermore, we saw sea lions and several species of birds, frigate birds and gulls.
Our visit to the next island (Santa Fe) started with a snorkel safari. In the shallow sea, turtles and sea lions were spotted, also many colorful fish and even a shark! After this, it was time to go ashore. We were welcomed by the sea lions, yes, it was hard to keep the distance here as the youngsters were very curious (like puppies), . So you need to make room for them.
After a stroll around the island, which consisted of gray vegetation, we spotted Nazca boobies, who were hunting fish along the coast and iguanas. In the evening we watched a documantary movy on the Galapagos and Darwin.
Espanola, animals and more animals
The next day, the main island, Espanola the next visiting target. This is one of the oldest islands of the archipelago but it also contains the largest amount of indigenous species. The vegetation was very diverse, there were red plants but also orange or yellow ones. Because these were mixed with 'normal' green and gray vegetation , it looked a little less alienating than at Plazas. However, there was a blowhole in the coastal cliffs where see water was pushed up forming small geisers.
After, another snorkeling adventure with a sea cave, colored fish and starfish, we visited Espanola for a long walk. We were immediately rewarded with a gentlemen's fight between two red-green Marine iguanas. Near the shrubs, a female iguana was waiting for the winner.
Of coarse there was another colony of sea lions and a few lava lizards. Further on the way up, there were huge colonies of blue-footed boobies Nazca boobies breeding their eggs and taking care of their young. We even could approach a mother - boobie with here young very closely without she getting agressive / protective., To our suprise, the albatrosses also were still on the island (they only stay a few weeks on the islands). At the end of the hike, we spotted the rare Darwin hawk and a lot of red crabs. Tired but satisfied we returned back to the boat
Floreana
The next day we visited Floreana. First we visited a beautiful lagoon unlocked between two ancient volcanoes. The vegetation on the island was once again gray and dull, except at the lake and at the (yellow) sandy beach where we landed. Combined with the color of the water it gave a beautiful view, although the lagoon flamingos, which are spotted occasionally, were not there. After a small hike, we arrived at another beach where walking tracks of young turtles where spotted. From these youngsters, only a small percentage reach the water (only 20-30 meters away) because of predators. The sea had a beautiful azure-blue color. Unfortunately it was not possible to take a bath due to the presence of stingrays.
After returning to the boat, we did a nice snorkel safari near the Devil's Crown (in the crater itself we were not allowed to snorkel but some 500m along the coast we did). Here we spotted at least six sharks and some of us even spotted a hammerhead shark!
Floreana Island is particularly important from a historical perspective. Here, a mailbox can be found that was and is used to send mail to any place in the world. It is than picked up by other passing ships to be delivered. This is still happening now but now tourists postcards are picked up by other tourtists and delivered. Our last stop of the day inclided a visit to the mailbox and a nearby lava tube.
Giant turtles
In the afternoon, we sailed back to Santa Cruz, to Puerto Ayora. This is the largest town in the Galapagos and starting point for most trips. The village itself was a bit of an anticlimax after all that beautiful nature.
The next morning, we flew back to the mainland. However not before visiting the Darwin Research Centre where the Giant tortoise is preserved. There were some turtles, which had such a high age that Darwin must have seen them! Also we spotted the Old George, the last giant turtle of its specific kind. At 10 AM we headed back to the airport, arriving just in time for our flight. This ended our beautiful and much too short trip to the Galapagos.
Equator en Ecuador
The first day we visited the equator in the village with the name 'Mitta del Mundo ". In the local cultural history museum, we learned a lot about the indigenous people of the Amazon forest before we visited the exact location of the equator . Here the guide did some experiments to show the influence of the equator.
Quito
In the afternoon we visited the old city on which is listed on the World Heritage List. Here one can find and visit one of the most beautiful churches in South America, the Compania Eglesia .. This is almost entirely decorated with gold. Also we visited the Presidential Palace and the Plaza Major. Ending with a visit to a large gothic church in the north.
Standing on an active volcano
The next day was entirely spent in the Cotopaxi National Park. It is home to many endogenous plant species and is therefore unique. In addition, the Cotopaxi, the highest active volcano, may be one of the most beautiful volcanoes. We climbed up to a parking lot at 4500m and continued to the snowline by foot. The reward was a marvelous view over the area! After visiting some old Lava and ash deposits we returned to Quito.
The last day
Since our flight was scaduled at 17h45, we still had the larger part of the day to spent. We decided to go to Otavalo and its surrounding area. After visiting the waterfalls at Peguche, we visited the crater lake of Cuicocha. It was a nice lake with some islands in it, spectacular lying in a extinguished volcano crater. After a short visit to the interesting Otavalo market, we returned to Quito.
Unfortunately, this wonderful journey came to an end. The flight went without major problems but we did have some delays when changing in Madrid. There, we met the Swiss couple who joined us during the Galapagos boat cruise. They did the 8-day cruise and they showed us their pictures, Now we saw what we missed! Two hours later than planned we finally arrived in the Netherlands.
https://www.Freekslangen.nl - My site
Free AI Website Creator