Moskou

Na ons opgefrist te hebben in het hotel gingen we de stad in en na een uurtje was de hele groep bij elkaar en genoten we van ons eerste Russische biertje.

We liepen naar het Rode Plein. Deze bleek beslotener dan dat we gedacht hadden op de grond stonden bontgekleurde strepen. Wel heel erg indrukwekkend. Het Mausoleum van Lenin was dicht. Waarom wist niemand, typisch Russisch. Het graf van de onbekende soldaat was echter wel te bezichtigen evenals de plaatselijke Mac Donalds die door enkele van ons werd gebruikt voor een Sanitaire stop.

Die avond aten we in een American Steakhouse. En dat in Rusland! Het eten was voortreffelijk maar we kwamen er ook achter waarom Moskou bekend staat als een van ‘s- Werelds duurste steden. De goedkoopste hoofdmaaltijd was rond de 30 euro omgerekend.

Een van de zaken die we de volgende ochtend zowiezo wilden gaan bekijken was wel een heel apart museum, nl. de “Paleizen van het volk” zoals de Moskouse metro ook wel wordt genoemd. Het ene station was nog mooier dan het andere. Verschillende stijlen uit de kunstgeschiedenis waren vertegenwoordigd. Onbetwist hoogtepunt was het laatste station dat we bezochten het Komsomolskaya station dat onder o.a. het Jaroslav (‘Trans siberie’) station ligt. De bovenverdiepeing (lijn 1) was een elegant classisistisch station het onderste gedeelte (ringlijn) was een zeer indrukwekkend station in Barok stijl. Om 2 uur waren we terug in het hotel en na de lunch werd het tijd om de spullen te pakken.    

De trein der treinen

Dimitrie stond al klaar om ons naar het Jaroslav station ter brengen waar de treinreis der treinreizen zou gaan beginnen. Hij deelde de kaartjes uit en wees ons naar het perron. Keurig in het blauw gekleed stonden de Provodnika’s (Trein stuwardessen) al te wachten. De trein die we namen was trein nr. 56 “Yenissey” die als eindbestemming Krasnorjarsk had.

We reisden op dit eerste traject naar Novosibirsk met de eerste klas. De coupes waren stemmig ingericht met donkerrode bedden. Ook stond er serviesgoed klaar en lag er thee en koffie en enkele versnaperingen. Warm water was altijd voorhanden omdat elke coupe een samowar heeft waaruit men altijd kokend water kon tappen. Ook stopcontacten (220V) waren aanwezig dus konden de mobiele telefoons en camera batterijen ook opgeladen worden.

Exact op tijd vertrok de trein. De reis over de Trans Siberie Spoorlijn was begonnen! ’s-Avonds hebben we gegeten in de restauratie. De menukaart was alleen in het Russisch maar gelukkig kon een van onze medereizigers, die we in de trein ontmoet hadden een beetje Russisch. Hadden we eindelijk ons favouriete gerecht gekozen, bleek deze niet meer voorradig te zijn en dat al de eerste avond!. Dat schijnt hier vrij normaal te zijn. Uiteindelijk hebben we een andere keuze kunnen maken. In tegenstelling tot wat ons verteld en beschreven was, was het eten in de trein zeer goed te behappen. Met name de soepen (Borsh en Solyanka) waren zeer aan te bevelen..

Na het eten hebben we nog even wat biertjes genuttigd die in de restauratie gekocht konden worden. Hiervoor hadden we 1 van onze coupes als (tijdelijk) cafe ingericht met de naam Cafe Lila (refererend naar de achternamen van de coupe eigenaren) Na de laatste avond stop in Vladimir zochten we onze ‘kooien’ op en met wat lichtende nachtwolken aan de horizon vielen we in slaap.

De volgende dag was een echte treinreisdag. Het ontbijt bestond uit brood, Lachende Koe kaas en worst die we bij de eerste stop die dag op het perron gekocht hadden. Hier stond de lokale bevolking eten te verkopen. Met wat zelf meegebrachte thee, koffie en chocolademelk was het ontbijt compleet. Ook de lunch bestond hieruit hoewel er hier en daar ook een zakje instant noodles opengemaakt werd.

Het landschap was vrij vlak met eindeloze berkenbossen, soms naaldbossen en af en toe een dorpje waarvan de huisjes vaak bondgekleurde (fel blauwe) daken hebben. We kruisten de Kama rivier en reden vervolgens Perm binnen. Ook hier de gebruikelijke taferelen op het perron, locale mensen die hun (zelf gebakken) etenswaar verkochten aan de hongerige treinreizigers.

Die middag moest de passage Oeral het hoogtepunt van deze dag worden. En inderdaad, tegen een uur of drie begon het landschap inderdaad wat heuvelachtig te worden. Helaas bleef het daar zo’n beetje bij zodat de Oeral op ons meer de indruk maakte van een Ardennen achtig landschap dan van een gebergte. Vlak voor Jekaterinaburg passeerde we de Obelisk die de grens met Azie markeerde en om een uur of 6 reden we het station van Jekaterinaburg binnen. Hierna was het tijd voor het avondeten en in de restauratie had men inmiddels met de hand een Engelstalige menukaart op 2 A4tjes gekrabbeld. Ook nu was er het een en ander niet aanwezig. Enkele van ons waren nog bezig met het apperetief toen de ober eraan kwam en hen verzocht op te staan. De aardappelen waren op en de voorraad lag onder hun stoel!

De trein reed de volgende dag verder, door een zonovergoten landschap dat nog altijd gedomineerd wordt door berkenbomen en af en toe een dorpje. ’s Ochtends stopten we 15 minuten in Omsk dat een fraai stationsgebouw heeft. Ook hier wordt weer ontbijt ingeslagen. ‘s-Middags maakten we nog een lange stop op mischien wel het lelijkste station ter wereld! Barabinsk dat waarschijnlijk over een paar jaar vergaan is door de betonrot. Hier moest de locomotief  verwisseld worden en dat duurde een klein halfuur.